Toen Jannah in mei 2020 afstudeerde - midden in de coronacrisis – had ze veel tijd over. Het interesseerde haar al langer om vrijwilligerswerk te doen. Online kwam ze in aanraking met het Samenspraakproject van Het Gilde. In juni werd ze gekoppeld aan Özlem, een Turkse vrouw.
"De match tussen Özlem en mij was verrassend positief!", vertelt Jannah. "Tijdens mijn intakegesprek had ik aangegeven dat het me leuk leek om gekoppeld te worden aan iemand uit het Midden-Oosten. Dat leek me een mooie aanvulling op mijn studie Conflicts, Territories & Identities en mijn afstudeeronderzoek in Jordanië. Ook wilde ik graag beter worden in Arabisch. Er was niet direct een match tussen mijn zoekwensen en de beschikbare deelnemers. Er was wel een enthousiaste en leergierige Turkse vrouw. Ik liet me verrassen en werd gekoppeld aan Özlem. Hoewel ik geen Arabisch van haar leer, leer ik wel een heleboel andere dingen van haar. Ik krijg veel energie van Özlem als persoon, ze is een heel inspirerende vrouw".
Gedeelde interesses
"Özlem en ik praten vaak over belangrijke onderwerpen die ons beiden interesseren. Ze heeft een interessante kijk op internationale politiek, religieuze minderheden en vrouwenrechten. We praten over geloof, de Nederlandse en Turkse taal, onze culturen en onze persoonlijke levens. Ook geeft ze me een kijkje in het leven van een politieke vluchteling in Nederland. Ik kom bijvoorbeeld bij haar op bezoek in het AZC en help haar gesprekken met de immigratiedienst voor te bereiden. Daarnaast leer ik onverwachts ook over de Nederlandse taal en cultuur! Blijkbaar is het heel bijzonder dat wij iemand al van tevoren bedanken (‘alvast bedankt!’), bijvoorbeeld in een zakelijke e-mail. Daar moest Özlem erg om lachen".
De eerste ontmoeting
"Het eerste contact was een beetje onwennig en nog erg aftasten. Hoe goed spreekt Özlem al Nederlands? Waar praat zij graag over en waarover juist niet? We hebben doelen opgesteld en praktische zaken besproken. In het begin waren we constant bezig met elkaar begrijpen. Dat is best intensief. En klikt het überhaupt? Gelukkig wel! Vanaf het begin af aan lachten we veel samen. We delen veel dezelfde interesses. Özlem is echt een leuk, sociaal mens".
“Kardeş”
Inmiddels zijn we een paar maanden verder. Jannah en Özlem komen nu ook bij elkaar thuis. Jannah: "We koken voor elkaar, nemen de week door. In de zomer ben ik met m’n moeder en zusje naar de viskraam gegaan waar Özlem werkte. Daar hebben we samen vis gegeten, heel gezellig! We proberen ondanks corona zo veel mogelijk in contact te blijven en het gezellig te houden. We zijn een leuke vriendschap aan het opbouwen. Het voelt echt steeds meer als een soort familieband. Ze noemt mij altijd kardeş, wat ‘klein zusje’ betekent in het Turks. Hoewel ik 25 ben en zij in de 40 is, merken we eigenlijk niks van het leeftijdsverschil".
Het belang van een taalmaatje
Of Jannah het anderen zou aanraden om ook (taal)maatje te worden? "Absoluut! Ik snap dat iedereen druk is en dat het lijkt alsof een taalmaatje zijn veel tijd kost. Maar eigenlijk hoef je maar één uurtje per week met iemand af te spreken, online of fysiek. Je bent van ongekende waarde voor iemand die de taal niet goed beheerst. Je helpt je taalmaatje sociale binding aan te gaan in Nijmegen en biedt hem of haar zo een oprechte kans om een leven op te bouwen in Nederland. Juist in coronatijd zijn mensen in het AZC een heel kwetsbare doelgroep. Soms is het uurtje met mij het enige Nederlandse contact dat Özlem heeft in de week. Dat is zeer waardevol. Daarnaast krijg je er zelf ook veel energie van en word je geïnspireerd door intrigerende verhalen. Ik zou het zeker iedereen aanraden!".